προς δωσίλογους και νενέκους…

(πασοκζήδες και νεοδημοκράτες)

"...αυτήνη η πατρίδα δε λευτερώθη με παραμύθια, λευτερώθη μ άρματα και θυσίες..." Γιάννης Μακρυγιάννης

sibilla.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: I LOVE ITHAKI

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 21

( ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ )

                                                                                                                            

                                                                                                                                            Του Δημοσθένη Συρμή

            Κοντεύουν δύο σχεδόν αιώνες, από τότε που μια, χούφτα φτωχοί  κολίγοι, ρακένδυτοι γιδοβοσκοί, πεινασμένοι άνδρες , αμόρφωτα παλικάρια, αρματολοί  και κλέφτες, ιερωμένοι, γυναίκες και παιδιά, πήραν στα χέρια τους τα  όπλα, για να διεκδικήσουν την Λευτεριά, το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής του ανθρώπου «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»

ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΡΜΑΤΟΛΟΣ

          Τιμούμε τους ήρωες εκείνους που χάρη στη θυσία τους εμείς σήμερα υπάρχουμε και μιλάμε την Ελληνική γλώσσα παρ’ όλο που αυτή δεν ήταν η γλώσσα της επανάστασης. Τα Ελληνικά ήταν η γλώσσα των υποκινητών της επανάστασης. Οι υπόλοιποι μιλούσαν Σλαβικά και Αρβανίτικα η δε συνεννόηση γίνονταν τις περισσότερες φορές στα Τούρκικα.       

          Η συμβολική μέρα της 25η Μαρτίου του 1821, είναι ορόσημο, είναι σταθμός στην ιστορία του Ελληνισμού και της Ευρώπης , είναι σελίδα που αποπνέει εθνική υπερηφάνεια, γιατί ένας  λαός , κατατρεγμένος, ατιμασμένος και ταπεινωμένος για 4ους αιώνες, πείρε την ηρωική απόφαση να ξεσηκωθεί ενάντια στην Οθωμανική τυραννία και να διεκδικήσει με το αίμα του να διαφεντεύει την ζωή του και την τύχη του.

           Βέβαια η επανάσταση δεν άρχισε την 25^η Μαρτίου ούτε έγινε τίποτα στην Αγ. Λαύρα. Είχε αρχίσει τον Φεβρουάριο στη Μολδοβλαχία. Ειδικά ο Παλαιών Πατρών  Γερμανός στ’ Απομνημονεύματά του γράφει ότι στις 25 του Μάρτη ήταν στην Πάτρα. Στην Πάτρα ευλόγησε τους αγωνιστές τον επόμενο μήνα σε μια πλατεία. Το δε περίφημο λάβαρο είναι μεταγενέστερη εφεύρεση. Γιατί όμως συνδέθηκε η αρχή της επανάστασης με την 25η Μαρτίου δηλαδή με την εορτή του Ευαγγελισμού; Απλά γιατί έπρεπε η Εκκλησία να εμφανισθεί ότι πρωτοστάτησε στην επανάσταση και στην ίδρυση της νέας Ελλάδας. Η εκκλησία της οποίας οι ιθύνοντες υπήρξαν το κύριο στήριγμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η εκκλησία που αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο τον Υψηλάντη το Σούτσο και τους κλέφτες και αρματολούς… και βέβαια δεν αναφέρομαι στους απλούς παπάδες.

Αυτός ο ξεσηκωμός βρισκόταν πέρα από τα όρια κάθε λογικής.

Η λογική έλεγε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια εξέγερσης ενάντια στην  πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία ήτανε εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία, όπως άλλωστε είχε γίνει και στο παρελθόν. Δεν υπήρχε καμία σύγκριση αριθμητικών και ποσοτικών δεδομένων σε ανθρώπους, όπλα και εφόδια μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών.

           Επιπλέον, η Ευρώπη, και οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, κυριαρχούνταν από την  Ιερή Συμμαχία του Μέτερνιχ και  ήταν εχθρικές απέναντι σε οποιοδήποτε  επαναστατικό κίνημα που θα μπορούσε να ξεσηκώσει τους υπόδουλους λαούς. Ο ευρωπαϊκός φιλελευθερισμός διερχόταν κρίση και παλινδρόμηση. Η μοναρχία είχε παλινορθωθεί σε όλη την Ευρώπη και η Γαλλική Επανάσταση είχε ξεχασθεί..

          Τότε όμως ήταν που διάλεξαν οι ρακένδυτοι και ρημαγμένοι Έλληνες να κηρύξουν την ανεξαρτησία τους υπό την ηγεσία βέβαια των πεφωτισμένων του εξωτερικού.

«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς», έλεγε  ο Κολοκοτρώνης. «Αλλ ημείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάμναμεν την Επανάσταση, διατί ηθέλαμεν συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία και πυροβολικό και ηθέλαμεν λογαριάσει την ιδικήν μας δύναμιν και την τουρκικήν».

Όμως αυτοί οι τρελοί ήταν που κατόρθωσαν να ξαναστήσουν την Ελλάδα. Σ’ αυτούς τους τρελούς οφείλουμε την ύπαρξη μας ως έθνος.

          Ο Αγώνας του ’21 προετοιμάστηκε μεθοδικά, ύστερα από προηγούμενα αποτυχημένα κινήματα που πνίγηκαν στο αίμα από τους Οθωμανούς και στηρίχτηκε στη βούληση και στην πίστη, κοινωνικά και πνευματικά καταξιωμένων πατριωτών Ελλήνων της διασποράς.

            Το 1814 ιδρύεται στη Βιέννη «Η Φιλόμουσος Εταιρία» που είχε μέλη πολλούς επιφανείς και οικονομικά ισχυρούς Έλληνες όπως ο Καποδίστριας και ο Κοραής. Πρωταρχικός στόχος της, η πνευματική ανύψωση του γένους των Ελλήνων.

ΚΑΡΤΑ ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ

         
            Περίπου την ίδια εποχή ιδρύεται στην Οδησσό της Ρωσίας Η «Φιλική Εταιρία», στα πρότυπα του Ελευθεροτεκτονισμού, μυστικής φιλοσοφικής οργάνωσης που κυριαρχούσε τότε στον Ευρωπαϊκό χώρο.

          Μέλη του Τεκτονισμού εκείνη την εποχή ήταν η ελίτ του Ευρωπαϊκού πνεύματος. Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρίας ήταν οι Τέκτονες Εμμανουήλ  Ξάνθος, Νικόλαος Σκουφάς και Αθανάσιος Τσακάλωφ. Τέκτονες επίσης ήταν ο Ρήγας Φεραίος ο Αλέξανδρος και Νικόλαος Υψηλάντης, ο Διονύσιος Ρώμας, ο Αλέξανδρος και Δημήτριος Μαυροκορδάτος, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Λόρδος Βύρων, ο Ματθαίος Λεσέψ, Ο Σατοβριάνδος και φυσικά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης που μυήθηκε το 1807 στη Στοά ”Etoile” (Αστήρ) της Ζακύνθου.

          Όλες οι οργανώσεις που ιδρύθηκαν για να βοηθήσουν τον αγώνα ήταν κατά κάποιο τρόπο Τεκτονικά παραρτήματα, ιδρύθηκαν από Τέκτονες και εργάζονταν στα πρότυπα των Τεκτονικών Στοών. π.χ. Η «Φιλόμουσος Εταιρία» στη Βιέννη, Η «Φιλαθηναική Ακαδημία» στο Παρίσι, η «Εμπορική Ιωνική Λέσχη» στη Σμύρνη, η εταιρία «Φοίνιξ» στη Μόσχα και άλλες.      

          Η Φιλική Εταιρία,  θεωρούσε ότι το γένος ήταν έτοιμο και είχε σαν στόχο την συγκέντρωση πόρων αλλά και την δημιουργία των δομών για άμεση οργάνωση επανάστασης, με επιδίωξη την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους.

          Οι Έλληνες, εκτός από τους Τούρκους, θέλανε να λευτερωθούνε κι από τους τσιφλικάδες, τους κοτζαμπάσηδες από τους προύχοντες και βέβαια από την εκκλησιαστική εξουσία που προσκυνούσε τον καταχτητή και τους καταδυνάστευε.

          Οι τσιφλικάδες ήταν Έλληνες συνεργάτες των Τούρκων, τους οποίους υπηρετούσαν τυφλά και ως αντάλλαγμα λάβαιναν μεγάλα κομμάτια γης.

Οι Κοτζαμπάσηδες υπήρξαν η οικονομική ολιγαρχία της εποχής. Κοτζαμπάσης στα τούρκικα σημαίνει προεστός, κοινοτάρχης. Μάζευαν τους φόρους για λογαριασμό των τούρκων αφού βέβαια κρατούσαν το μερίδιό τους. Είχαν δικό τους στρατό από μισθοφόρους και δυσκόλεψαν απίστευτα την επανάσταση. (Ήταν οι ίδιοι που καταδυναστεύουν τη χώρα και σήμερα.)

          Η εκκλησία επίσης έπαιξε αισχρό ρόλο κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Οι εξαθλιωμένοι  Έλληνες ήταν αναγκασμένοι να δίνουν το 1/3 των εισοδημάτων τους στην εκκλησία και ρόλο φοροεισπράκτορα έπαιζαν οι παπάδες σε συνεργασία με τους κοτζαμπάσηδες.

          Εκτός από τους τακτικούς φόρους εισέπρατταν και έκτακτες …οικονομικές ενισχύσεις… για την Εκκλησία, που ήταν τα περιβόητα «εμβατίκια»,  τα «φιλότιμα», οι «παρρησίαι», τα «ψυχομερίδια» και οι «απανταχούσες» . Αυτά γίνονταν με την ευλογία και τη βοήθεια των τούρκων, στους οποίους παρέδιδαν τα μισά. Επίσης πάνω από το 1/3 της Ελληνικής γης είχε δοθεί από τους τούρκους στο Πατριαρχείο που με τη σειρά του το μοίραζε  για εποπτεία και εκμετάλλευση στους Τσιφλικάδες.

          Οι Πατριάρχες διορίζονταν από το Σουλτάνο και ήταν πειθήνια όργανα των τούρκων, σε καμία δε περίπτωση δεν επιθυμούσαν την επανάσταση. Ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ (Γεώργιος Αγγελόπουλος) το Μάρτη του 1821, αφόρισε τον Μιχαήλ Σούτσο, τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και τους Φιλικούς, καταδίκασε δε την επανάσταση. Οι τούρκοι τον κρέμασαν γιατί πίστευαν ότι έτσι θα κάμπτονταν  το φρόνημα των επαναστατών και όχι επειδή τον θεώρησαν υποστηριχτή της επανάστασης.

          Γενικά η εκκλησία στάθηκε στο πλευρό των τούρκων και στη συνέχεια καπηλεύθηκε την επανάσταση με τους μύθους του λάβαρου, της 25ης Μαρτίου, του κρυφού σχολειού που δεν υπήρξε ποτέ καθώς η εκπαίδευση λειτουργούσε απρόσκοπτα. Το κρυφό σχολειό είναι  δημιούργημα του Ν. Γκύζη στον περίφημο πίνακα του.   

Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ Ν. ΓΥΖΗ  "ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

           Ωστόσο οι λίγοι φωτισμένοι διανοούμενοι  Έλληνες της διασποράς με πίστη και μεθοδική προετοιμασία κατόρθωσαν να ξεσηκώσουν τους  κλέφτες και αρματολούς, αλλά και τα τσούρμα των κατατρεγμένων που τελικά έφεραν το ποθούμενο.

          Σύμφωνα με το σχέδιο της Φιλικής Εταιρίας, η Επανάσταση θα εκδηλωνόταν ταυτόχρονα από τη Μολδοβλαχία μέχρι την Πελοπόννησο και από τη Σερβία μέχρι την Κωνσταντινούπολη.        

Το "Λευτεριά ή Θάνατος" ακούστηκε σ’ όλες τις υπόδουλες Ελληνικές περιοχές.

          Όμως, η Ελληνο-Σερβική συμμαχία ματαιώθηκε και η Επανάσταση που ξεκίνησε στη Μολδοβλαχία το Φεβρουάριο του 21 έσβησε και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης φυλακίσθηκε.

          Αλλά και στις άλλες περιοχές η Επανάσταση πνίγηκε στο αίμα. 

Μόνο στην Πελοπόννησο ο Αγώνας ευδοκίμησε  με πολλές επιτυχίες στην αρχή κι έμελλε να κρατήσει στο στρατιωτικό αλλά και στο διπλωματικό επίπεδο.

          Στην αρχή οι ξένες δυνάμεις μας αγνόησαν. Ωστόσο οι  Έλληνες μόνοι τους, καταφέρνουν να φέρουν καίριο πλήγμα στους Οθωμανούς.

Σιγά σιγά η διεθνής κοινή γνώμη, μπροστά στις θυσίες και την τρομερή αποφασιστικότητα των αγωνιστών, αρχίζει να μεταστρέφεται και το φιλελληνικό ρεύμα να μεγαλώνει.  Παίρνουν μέρος στον αγώνα στο πλάι των Ελλήνων και ενάντια στην Αυτοκρατορία.   

          Τέλος, με τις Συνθήκες της Πετρούπολης και του Λονδίνου, εγκαθιδρύεται, μικρό και αδύναμο,  με αδιαμφισβήτητη όμως  υπόσταση το Κράτος των Ελλήνων.

          Η Επανάσταση του ’21 στάθηκε το πιο σημαντικό γεγονός της εποχής του γιατί απέδειξε ότι η αγωνιστικότητα, και η ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν ν’ αλλάξουν την ιστορική του μοίρα.

Ο ΤΣΙΦΛΙΚΑΣ ΠΕΤΡΟΜΠΕΗΣ ΜΑΥΡΟΜΗΧΑΛΗΣ

 

 

         
          Όπως είπα πιο πάνω η επανάσταση δυσκολεύθηκε αφάνταστα όχι από τους Τούρκους αλλά από Έλληνες προδότες τους Κοτζαμπάσηδες τους Τσιφλικάδες και τους Προύχοντες οι οποίοι δούλευαν αποκλειστικά για το συμφέρον τους αδιαφορώντας για την έννοια πατρίδα. Ήταν αυτοί που καταχράστηκαν τα δύο δάνεια των Αγγλικών τραπεζών. Ήταν αυτοί οι προδότες Έλληνες που δημιούργησαν τη «διχόνοια» (όλες κι’ όλες πέντε σειρές στα βιβλία της ιστορίας των παιδιών μας) που έφερε την επανάσταση στο χείλος του γκρεμού. Ήταν αυτοί που στη συνέχεια δημιούργησαν τα κόμματα των Ρωσόφιλων των Αγγλόφιλων των Γαλλόφιλων και ρήμαζαν τα πενιχρά έσοδα του νεοσύστατου κράτους. (μήπως αυτά σας θυμίζουν τίποτα;)

          Πολλές είναι οι περιπτώσεις που αναφέρονται στην πραγματική ιστορία όπου οι ρημαγμένοι Έλληνες φώναζαν τους Τούρκους για να τους γλιτώσουν από τους Κοτζαμπάσηδες.

         Εδώ βέβαια οφείλω να πω ότι αρκετοί από τους προύχοντες και τσιφλικάδες προσχώρησαν στην Επανάσταση και αγωνίστηκαν πραγματικά για την Ελευθερία του έθνους, μόνο που ήταν οι ελάχιστοι.  

 

          Ωστόσο παρ’ όλα αυτά τα μελανά της σημεία, οι πρόγονοί μας, επώνυμοι και ανώνυμοι πραγματικοί αγωνιστές,  μας παρέδωσαν ένα συμβόλαιο Ελευθερίας γραμμένο με το αίμα τους. 

          Η Πρώτη Εθνική Συνέλευση του 1822 αναφέρει: «…ομοθυμαδόν εκστρατεύσαμεν, αποφασίσαντες ή να επιτύχωμεν τον σκοπόν μας και να διοικηθώμεν με νόμους δικαίους ή να χαθώμεν εξ ολοκλήρου, κρίνοντες ανάξιον να ζώμεν πλέον ημείς οι απόγονοι του περικλεούς εκείνου έθνους των ελλήνων υπό δουλείαν τοιαύτην».

          Και το πέτυχαν και το μάθημα της ιστορίας παραμένει σαφές: Εμείς οι Έλληνες όποτε κατορθώσαμε να παραμερίσουμε τις εθνικές μας αδυναμίες της διχόνοιας και του διχασμού, μεγαλουργήσαμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο επιδεικνύοντας πρωτόγνωρες για το ανθρώπινο γένος εκδηλώσεις ανδρείας και αυτοθυσίας.    

          Οι αγωνιστές του 21 έδειξαν στην ανθρωπότητα πώς η υπεροχή δεν ανήκει στο πλήθος αλλά σε κείνους που λατρεύουν τη λευτεριά και την ανεξαρτησία. Η νίκη δεν ανήκει στα κανόνια και στα σπαθιά, αλλά σε κείνους που έχουν το θάρρος και την τόλμη, τις μεγάλες παραδόσεις και τις υψηλές αξίες.       

          Για την Ελληνική φυλή η ύψιστη αξία είναι η ελευθερία. Είναι το στοιχείο εκείνο που κάνει τον άνθρωπο να διαφέρει απ’ τα ζώα. Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης είναι η αναγκαία συνθήκη για τη δημιουργία του πολιτισμού και των πανανθρώπινων αξιών.

           Η μακραίωνη Ιστορία μας  είναι γιομάτη από αγώνες για τη διατήρησή της.  Η άσβεστη και ακοίμητη φλόγα της λευτεριάς καίει σε κάθε Ελληνικό κύτταρο από τα πανάρχαια χρόνια.

Το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος» κυριάρχησε και θα κυριαρχεί στους αιώνες μέσα στην Ελληνική ψυχή.

          Αυτή ή φλόγα κι’  αυτό το σύνθημα ήταν που οδήγησε τους Έλληνες να  πολεμήσουν ενάντια στην πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Και νίκησαν, νίκη λαμπρή και ένδοξη.  

          Και αυτή η νίκη, γράφτηκε με χρυσά γράμματα όχι στην Ελληνική μόνο, αλλά στην παγκόσμια Ιστορία αφήνοντας μας μια ιερή παρακαταθήκη:

Να μείνουμε άγρυπνοι φρουροί της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΕΛΛΑΔΑΣ

        
          Ωστόσο σήμερα βιώνουμε ένα διαφορετικό πόλεμο μια διαφορετική μορφή τυραννίας και δεσποτισμού. Ολόκληρο το έθνος κατόρθωσαν να το παράδωσαν, οι σημερινοί Κοτζαμπάσηδες, σε ξένες δυνάμεις.

          Μετά από δύο αιώνες είμαστε και πάλι σκλάβοι! Σκλάβοι ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, ενός σάπιου κοινωνικού συστήματος, υποταγμένοι σε νέους κοτζαμπάσηδες, σε νέους προύχοντες και τσιφλικάδες.

Σήμερα οι μπέηδες λέγονται ΔΝΤ, Τρόικα, Μερκελ, Σαρκοζυ… ενώ οι κοτζαμπάσηδες λέγονται Παπανδρέου, Βενιζέλος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης… 
          Αυτοί δεν κρατάνε γιαταγάνια και βούρδουλα κρατάνε όμως κάτι χειρότερο. Κρατάνε, τα χαράτσια τις, μειώσεις, την ανεργία, σου κλέβουν το μεροκάματο, σου καταστρέφουν το μέλλον των παιδιών σου, ενώ το ρόλο της εκκλησίας έχουν αναλάβει τα αισχρά ΜΜΕ.     

          Και ο κόσμος υποφέρει, όπως εκείνοι τότε! Η ανεργία μαστίζει τη χώρα. Οι πεινασμένοι ολοένα και αυξάνονται. Η εξαθλίωση χτυπάει την πόρτα του μεγαλύτερου μέρους του λαού μας.

          Που είναι οι Κολοκοτρωναίοι, οι Κοραήδες, οι Μαυροκορδάτοι, οι Υψηλάντηδες…οι αγωνιστές της Πίνδου ακόμα και οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου; Χάθηκαν μέσα στη νεοελληνική αφασία των κινητών, του διαδικτύου, του φρεντουτσίνο και των SUV;

Πως μας κατάντησαν αλήθεια έτσι; Πως καταντήσαμε έτσι;

          Μήπως είναι πια καιρός να ξυπνήσουμε από τον μακάριο ύπνο μας και δώσει ο καθένας το δικό του αγώνα, ενάντια στο δεσποτισμό, ενάντια στην τυραννία, ενάντια στην αδικία, ενάντια στα συμφέροντα των τρανών και δυνατών, ενάντια σ’ αυτούς που μας υποδούλωσαν;

         

           ΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Σαν εκείνους, ενάντια στους διεφθαρμένους πολιτικούς, ενάντια στους νεοτσιφλικάδες τους νεοπρούχοντες και τους νεοκοτζαμπάσηδες που μας πίνουν το αίμα, ενάντια στα λαμόγια της διπλανής πόρτας.. 

          Όπως τότε ήχησε το σύνθημα «Λευτεριά ή θάνατος» ας ηχήσει σήμερα το σύνθημα:

«ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ ΚΑΘΙΚΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΠΕΝΗΤΕΣ» 

ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Έχω πολλές φορές δηλώσει ότι σέβομαι το δικαίωμα του συνανθρώπου μου να εκφράζεται ελευθέρα. Όμως έχω και το δικαίωμα να κρίνω και να επικρίνω.

Έτσι λοιπόν αναρωτιέμαι τι μυαλό μπορούν να κουβαλάνε αυτοί οι 240.000 (;) πού ανάλωσαν το χρόνο τους ενδεχομένως και χρήματα για να πάνε να ψηφίσουν το χοντρό γελοίο υποκείμενο που μας ήπιε το αίμα και μας θυσίασε στο βωμό των τραπεζών και των μεγαλοσυμφερόντων.

Σε λίγο αυτά τα καθάρματα θα έρθουν να ξαναζητήσουν την ψήφο μας χωρίς να ντρέπονται χωρίς να ερυθριούν μπροστά στις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων, των πεινασμένων, των άστεγων, των συνταξιούχων που πεθαίνουν!

Και συ φίλε μου θα πας να τους ψηφίσεις;

Φτύστους όπου τους βρεις, πέταξέ τους γιαούρτι και ντομάτες μη τους αφήσεις να βγάλουν άχνα! Δεν έχουν τίποτα να πουν παρά μόνο συγγνώμη που μη περιμένεις να την ακούσεις.   

Ξανά τις ίδιες παπαριές θα αναμασήσουν. Θα δώσουν νέες υποσχέσεις και θα μοιράσουν χαμόγελα και χειραψίες.

Αντί το χέρι ας τους δώσουμε σκατά, ιδιαίτερα σ΄ αυτούς της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ που ψήφισαν το επαίσχυντο μνημόνιο, που μας κατάντησε υπόδουλους και πένητες.  

Μόνο αυτά τους αξίζουν. 

Πρέπει επιτέλους όλοι αυτά τα καθίκια να καταλάβουν ότι ο Ελληνικός λαός δεν είναι ούτε χαχόλοι ούτε κάφροι.

Ο Ελληνικός λαός είναι αυτός που διέλυσε την Οθωμανική αυτοκρατορία είναι αυτός που κατατρόπωσε τους φασίστες του Μουσολίνι είναι αυτός που έδιωξε τη χούντα των συνταγματαρχών.

Ας φανούμε επιτέλους αντάξιοι εκείνων.

ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Τις προάλλες, διάβαζα στο Βήμα άρθρο, σχετικό με την ανωνυμία των Blogs.

          Όπως είναι γνωστό υπάρχει νόμος που προστατεύει το απόρρητο των επικοινωνιών. Όμως τα διαδικτυακά ιστολόγια και οι ιστότοποι (blogs, sites κλπ) έχουν εξελιχθεί πλέον σε δημοσιογραφικά εργαλεία. Εξακολουθούν όμως να εντάσσονται στα μέσα επικοινωνίας και δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που να διέπει τη λειτουργία τους.

          Τελευταία έχουν κάνει την εμφάνισή τους ιστολόγια τα οποία με τον μανδύα της ανωνυμίας που προσφέρει το Διαδίκτυο έχουν μετατρέψει τον χώρο των ελληνικών blogs σε ένα άναρχο τοπίο, όπου επικρατούν οι φημολογίες, οι συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί, οι ψευδοειδήσεις και ψευδοαποκαλύψεις.

          Η κατάσταση αυτή έχει αναγκάσει αρκετούς οι οποίοι έπεσαν θύματα δήθεν αποκαλύψεων, να στραφούν στη Δικαιοσύνη προκειμένου να προστατευθούν.

          Το χειρότερο όμως κατά τη γνώμη μου είναι ότι καταστρέφουν την άποψη που έχουν οι πολίτες στη χώρα μας για τα blogs, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων τα θεωρεί πλέον αναξιόπιστα στο σύνολο τους.

          Έτσι επανέρχεται σε δημόσια συζήτηση το ζήτημα της ανωνυμίας των blogs και το κατά πόσον αυτή προστατεύει την ελεύθερη έκφραση ή γίνεται αιτία για να μπορούν κάποιοι να εξωτερικεύουν τα εσώψυχα τους βλάπτοντας τους συνανθρώπους τους και ακόμα να διασπείρουν ψευδή και ανυπόστατα κατασκευάσματα επηρεάζοντας ευαίσθητες ομάδες πολιτών, χωρίς καμία επίπτωση.

          Οι απόψεις διίστανται καθώς και υπέρ της ανωνυμίας και κατά αυτής έχουν εκφρασθεί επιφανείς νομικοί και καθηγητές πανεπιστημίων.

          Προσωπικά συντάσσομαι με την άποψη της  κυρίας Μπέτυ Τσακαρέστου, επίκουρης καθηγήτριας του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, η οποία λέει χαρακτηριστικά: «Προσωπικά τάσσομαι υπέρ της επωνυμίας στα blogs» λέει η γιατί πιστεύω ότι η υπογραφή σε ένα κείμενο είναι και απόδειξη της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας αυτού που το γράφει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιος που γράφει με ένα ψευδώνυμο δεν είναι σοβαρός και υπεύθυνος».

          Όπως έχω ξαναγράψει, η υπογραφή ενός κειμένου επιδεικνύει σοβαρότητα και εγκυρότητα και κατά συνέπεια γίνεται εν πολλοίς πιστευτό και επηρεάζει πράγματα και καταστάσεις  .

          Αντίθετα τα ανώνυμα η ψευδώνυμα κείμενα σπάνια γίνονται πιστευτά περνούν αδιάφορα σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζουν τους αναγνώστες οσαδήποτε επιχειρήματα και αν χρησιμοποιούνται.

          Αλλά τι συμβαίνει εδώ σε μας;

Δυστυχώς τα ιστολόγια μας και των δύο καθαρά αντιμαχομένων πλευρών, βρίθουν ανωνύμων και ψευδωνύμων κειμένων σε σημείο απόλυτης γελοιότητας και βέβαια σηματοδοτούν την ελεεινή κατάντια στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος.

          Φιλοξενούν κείμενα με πολιτικό περιεχόμενο που αφορά τη διαχείριση των πραγμάτων του νησιού υπογράφοντας με ψευδώνυμα όπως: anonyma, καλαγεμου, Άρης, ΠΒΙ, άντε-γειά, Βορειοιθακήσιος, η αγανάκτηση, Θιακός, brankaleon, Ν.Ε., ανήσυχος,  anepageltos, Θιακιά κυράτσα, η Λουτσιάνα ξαναχτυπά…. και πάει λέγοντας !!!!

          Έχουν την εντύπωση όλοι αυτοί, ότι αυτά που γράφουν, πέρα από το να δημιουργούν καφενεδίστικα κουτσομπολιά, γίνονται πιστευτά; Νομίζουν ότι μπορούν να πληροφορήσουν, να επηρεάσουν καταστάσεις, να αλλάξουν απόψεις, να συμβάλουν στη βελτίωση του τόπου;

          Η μία πλευρά ασχολείται με το παρελθόν του Δημάρχου και ευελπιστεί να τον δει καθαιρούμενο ή δε άλλη πλευρά ασχολείται με τη διαχείριση των προηγούμενων Δημάρχων και ευελπιστεί να τους δει κατηγορούμενους.  

          Βέβαια και οι δύο, με ψευδώνυμα αρθρίδια άνευ νοήματος, καταφεύγουν σε βλακώδη και ακατανόητα εν πολλοίς επιχειρήματα σε μια μάταιη προσπάθεια να κατατροπώσουν η μία την άλλη και δεν καταλαβαίνουν ότι πλέον κανείς σοβαρός αναγνώστης δεν τα διαβάζει, ή αν κατά τύχη τα διαβάσει νιώθει τάση για εμετό και λυπάται για την κατάντια του τόπου.

          Είναι καιρός να σταματήστε και οι δύο!

          Αντιληφθείτε επιτέλους ότι αυτή η τακτική γελοιοποιεί το νησί μας στο Πανελλήνιο και έτι παραπέρα.  Περισσότερο και από τον γιδοπροβατικό σύμβουλο του Δήμαρχου!!!!!

Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

                                                                                                         Του Δημοσθένη Συρμή

          Χθες έγινε συγκέντρωση στην αίθουσα του Σταυρού στην οποία μίλησε ο γνωστός για τις έρευνές του στην Οδυσσειακή υπόθεση, Δημήτρης Παίζης.

Ο κ. Παίζης εξέφρασε τον προβληματισμό του για τις δραστηριότητες των γειτόνων μας, οι οποίοι έχουν σχεδόν οικειοποιηθεί την ιστορία μας με τεράστια δημοσιότητα αλλά και με τη βοήθεια της εφορείας Αρχαιοτήτων, οι μανδαρίνοι της οποίας συστηματικά αγνοούν τα ευρήματα του Αι Θανάση και παρεμποδίζουν τις ανασκαφές αρνούμενοι να δώσουν το πράσινο φως για την εκταμίευση των 115.000€ προκειμένου αυτές να συνεχίσουν.

Αναφέρθηκε επίσης στην ανεπάρκεια αλλά και κακή κατάσταση των μουσείων μας και στην ανάγκη επέκτασης τους. 

          Στη συζήτηση που ακολούθησε ακούσθηκαν διάφορες απόψεις για τον τρόπο δράσης, γενική όμως ήταν η διαπίστωση ότι πρέπει ο Δήμος να λάβει πολύ σοβαρά την υπόθεση αυτή και να αποφασίσει άμεση δράση, διαθέτοντας το απαιτούμενο ποσό από τον προϋπολογισμό ώστε ο αρχαιολογικός χώρος να αποκτήσει τη δέουσα σοβαρότητα.

          Ομόφωνα αποφασίσθηκε όπως οι παρευρισκόμενοι δημοτικοί σύμβουλοι κ.κ. Ταφλαμπάς και Μαρμάρης, υποβάλλουν αίτηση στο πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και να ζητήσουν  να συζητηθεί στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η τροποποίηση του προϋπολογισμού του Δήμου.

Ήδη η αίτηση έγινε και έχει ως εξής:

            Προς τον κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟ ΚΑΡΤΑΝΟ, Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Ιθάκης

            Κοινοποίηση: κ. ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΣΣΙΑΝΟ, Δήμαρχο Ιθάκης.

«Κύριε Πρόεδρε.

            Με την αίτησή μας αυτή, σας ζητάμε να συζητηθεί στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιθάκης, όποτε αυτή γίνει, η τροποποίηση του προϋπολογισμού του Δήμου Ιθάκης και η δημιουργία ενός νέου κωδικού με ποσό 120.000 €, τα οποία θα διατεθούν για την διενέργεια εργασιών στον περιβάλλοντα χώρο των ανασκαφών που διεξάγει το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στην περιοχή Άγιος Αθανάσιος Ιθάκης και συγκεκριμένα για την ολοκλήρωση της περίφραξης του χώρου των ανασκαφών, προκειμένου να προστατευθούν τα μέχρι τώρα ευρήματα καθώς και τα μελλοντικά, για την καλυτέρευση της πρόσβασης των επισκεπτών του αρχαιολογικού χώρου με ασφαλτόστρωση του χωμάτινου αγροτικού δρόμου που οδηγεί στον χώρο αυτό, με την δημιουργία χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων και λεωφορείων, με την κατασκευή πεζοδρόμων εντός και εκτός του αρχαιολογικού χώρου και γενικότερα με τον ευπρεπισμό του χώρου αυτού, πάντοτε σε συνεργασία με την επιστημονική ομάδα που διενεργεί τις ανασκαφές.

            Το αίτημά μας αυτό υποβάλλεται λόγω της εμπλοκής στην χρηματοδότηση ανάλογων δράσεων από την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, με συνέπεια να υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι δεν θα έχουν εκταμιευθεί τα ανάλογα ποσά εντός του έτους 2012 και κυρίως λόγω της ανάγκης για την άμεση ανάδειξη του παραπάνω αρχαιολογικού χώρου για λόγους ιστορικούς, ηθικούς και οικονομικούς  που έχουν άμεση σχέση με την επιβίωση του νησιού μας σε αυτήν την δυσχερέστατη εποχή που διανύουμε.

            Πιστεύουμε ότι ο Δήμος Ιθάκης πρέπει να έχει σε απόλυτη προτεραιότητα των δράσεών του την ανάδειξη του Οδυσσειακού χαρακτήρα του νησιού μας και να είναι πρωτοπόρος σε κάθε σχετική με τον ως άνω σκοπό δράση και για τους λόγους αυτούς ζητάμε να γίνει δεκτή η παρούσα αίτησή μας».

ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ ΣΤΟΝ ΑΙ ΘΑΝΑΣΗ

         

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι ο Δήμαρχος στην ομιλία του στο Σταυρό έθεσε σε πρώτη προτεραιότητα την ανάδειξη της Αρχαιολογικής περιοχής και είπε ότι αυτό εντάσσεται στα τέσσερα έργα που θέλει να πραγματοποιήσει στη Βόρεια Ιθάκη.

Ωστόσο  μέχρι τώρα, το έργο αυτό είχε απαξιωθεί, εκ μέρους του Δήμου δεδομένου ότι στον προϋπολογισμό δεν είχε προβλεφθεί ούτε ένα Ευρώ.

          Έχουμε ακούσει πολλές φορές το Δήμαρχο να λέει ότι πρέπει να γίνουν παραγωγικά έργα, δηλαδή έργα που θα παράγουν εισόδημα για το νησί.

          Μα ένα από τα παραγωγικότερα έργα είναι η εκμετάλλευση των αρχαιολογικών ευρημάτων. Ήδη η περιοχή άρχισε να έχει τεράστια επισκεψιμότητα.

          Γιατί νομίζετε ότι οι Κεφαλλονίτες επιμένουν στη οικειοποίηση της Οδυσσειακής υπόθεσης; Γιατί πίσω από αυτή βλέπουν πακτωλό χρημάτων!! Εμείς εδώ γιατί το παραγνωρίζουμε;

          Αλλά δεν μου κάνει εντύπωση αφού χθες ακούσθηκαν και περίεργα πράγματα όπως για παράδειγμα ότι η περίφραξη του χώρου, ο δρόμος, ο χώρος στάθμευσης κλπ. είναι…άκουσον άκουσον.. δευτερεύοντα ενώ το πρωτεύον κατά την άποψη του κυρίου αυτού είναι η ταύτιση της Ιθάκης με την Ομηρική.

          Δεν έχουμε αντίρρηση για το ότι πρέπει να δουλέψουμε και προς αυτή την κατεύθυνση αλλά… όχι και να θέσουμε σε δεύτερη προτεραιότητα την τακτοποίηση της αρχαιολογικής περιοχής! Αυτά, μάλλον πονηρά μου ακούγονται! Πολύ πονηρα αν συνδυάσω και άλλες πληροφορίες.

          Όπως είχα γράψει στο άρθρο μου «Ιθάκη και τουρισμός» η σωστή εκμετάλλευση της Οδυσσειακής μας κληρονομιάς θα φέρει χρήμα στο νησί και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε καλά.

          Παράλληλα με την τακτοποίηση του αρχαιολογικού χώρου (περίφραξη, δρόμος, χώρος στάθμευσης, κλπ) θα πρέπει να προχωρήσουμε στη δημιουργία μιας μεγάλης μακέτας που θα αναπαριστά το ανάκτορο και που θα στηθεί πιθανόν στην πλατεία του Σταυρού. (πρόταση Bruno).  Πριν οι τουρίστες επισκεφθούν τον αρχαιολογικό χώρο στον Αι Θανάση, θα περνάνε από τη μακέτα. Εκεί θα γίνεται η απαραίτητη εξήγηση και θα μοιράζονται σχετικά φυλλάδια. Έτσι ο τουρίστας πηγαίνοντας στον αρχαιολογικό χώρο θα ταυτίζει στη φαντασία του τη μακέτα με τα ευρήματα και βέβαια θα φεύγει ευχαριστημένος και πρεσβευτής της Ιθάκης στον τόπο του. Η πρόταση αυτή δεν είναι πρωτόγνωρη. Εφαρμόζεται επιτυχώς σε πολλά μέρη της γης.

          Επίσης θα πρέπει να εκδοθούν μπροσούρες με τη μακέτα και τα ευρήματα που θα κυκλοφορήσουν στους Τουριστικούς παράγοντες ενώ κάθε τουρίστας που επισκέπτεται το νησί θα παίρνει ένα μικρό βιβλιαράκι με τις περιπλανήσεις και την ιστορία του Οδυσσέα.

          Επιτέλους να ορθωθεί μια μεγάλη και εύκοσμη πινακίδα τόσο στο Βαθύ όσο και στον Πίσω Αετό «ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ». “WELCOME TO ODYSSEUS’ ITHACA” Ήδη οι γείτονες μας το έχουν κάνει με πινακίδα στο Ληξούρι που λέει «καλώς ήρθατε στην Ομηρική Ιθάκη».

          Να ονομασθούν  κάποια πράγματα με Ομηρικά ονόματα, (π.χ. η στάνη του Εύμαιου, η ελιά του Λαέρτη, ο βράχος του Τηλέμαχου) και να καταρτίσουμε τουριστικό οδηγό με τα ονόματα αυτά. Ο αντίλογος ότι αυτά δεν απηχούν την πραγματικότητα χάνεται μέσα στον Οδυσσειακό μύθο. Το σύγχρονο τουριστικό marketing επιτρέπει τέτοιου είδους αυθαιρεσίες.  

          Να εκδοθεί  χάρτης της Ιθάκης που θα μοιράζεται δωρεάν (με τη χορηγία διαφημιζομένων) με Ομηρικά ονόματα και Ομηρικά μονοπάτια (π.χ. τα μονοπάτια που υποτίθεται πως πέρναγε ο Εύμαιος για να βοσκήσει το βασιλικό κοπάδι).

          Όλα τα εστιατόρια να χρησιμοποιούν τραπεζομάντιλα με το χάρτη της Ιθάκης και παραστάσεις από την Οδύσσεια.

          Και πολλά άλλα!

Επιτέλους ας το συνειδητοποιήσουμε: εδώ είναι η ομηρική Ιθάκη. Δική μας ειναι η Οδυσσειακή κληρονομιά και οφείλουμε όλοι οι Θιακοί, σύσσωμοι, να την αναδείξουμε!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑ

                                                                             Του Δημοσθένη Συρμή

ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ κ.Ι. ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ

         

          Την περασμένη βδομάδα ο Δήμαρχος κ. Γ. Κασσιανός συγκέντρωσε τους Βορειοιθακήσιους στην αίθουσα του Σταυρού για να τους εκθέσει τα σχέδια του για τη Βόρειο Ιθάκη.

Τέσσερα μεγάλα έργα ονειρεύεται ο Δήμαρχος!

1.    Το λιμάνι των Φρικών

2.    Την ολοκλήρωση του δρόμου του Μάρμακα

3.    Την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου

4.     Την κατασκευή αεροδρομίου (προφανώς 4^ης κατηγορίας) στην Ανωγή.

Η συζήτηση που ακολούθησε ήταν μάλλον ανούσια καθώς ο μεν Δήμαρχος δεν εξήγησε με λεπτομέρειες, όπως όφειλε, πως θα χρηματοδοτηθούν αυτά τα έργα, το δε ακροατήριο περί άλλα τύρβαζε.   

     Αναμφισβήτητα τα παραπάνω έργα είναι απόλυτα αναγκαία για την ανάπτυξη όχι βέβαια της Βορείου Ιθάκης αλλά ολόκληρου του νησιού.

     Το θέμα όμως είναι κατά πόσο αυτά είναι εφικτά σήμερα στις εξαιρετικά δύσκολες οικονομικές συνθήκες που διανύει η χώρα.

     Οι υποσχέσεις σήμερα πραγματοποίησης μεγαλόπνοων έργων χωρίς λεπτομερή αναφορά στο πως αυτά θα χρηματοδοτηθούν, ισοδυναμούν με κοροϊδία.

     Αντιλαμβανόμαστε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Δήμαρχος αφ΄ ενός από τη συγκεκριμένη ομάδα των εσχάτως άμεμπτων και  νομιμοφρωνούντων με τις επανειλημμένες καταγγελίες και αφ’ εταίρου από τις διάφορες υπηρεσίες του δημοσίου.

     Εκείνο όμως που δεν αντιλαμβανόμαστε είναι γιατί ενώ έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος δεν προχωρούν κάποια απολύτως απαραίτητα έργα, όπως το αποχετευτικό στο Βαθύ, (το μόνο που προχώρησε ήταν η αγορά σωλήνων από γνωστό και μη εξαιρετέο προμηθευτή) οι αφαλατώσεις, τα σκουπίδια που βρωμάνε και ζέχνουν τόσο στο Σταυρό όσο και στην Αγ. Παρασκευή, το γηροκομείο κλπ κλπ!!     

     Γι’ τα προαναφερθέντα υπάρχουν τα χρήματα. Στις 01-03-2012 τα χρηματικά διαθέσιμα του Δήμου Ιθάκης ήταν 2.395.969 Ευρώ, όμως παραμένουν στις καλένδες!!!

     Πως λοιπόν να πεισθούμε ότι πρόκειται να πραγματοποιηθούν τα εσχάτως αναφερθέντα έργα;

     Και ακόμα:

Στις 16-2-2012 ο Πάρεδρος της Κοινότητος Πλατρειθιά, ο Δημοτικός Σύμβουλος και Γραμματέας Πολιτιστικού Συλλόγου Φρικών και ο Πρόεδρος Κοινωφελούς Ομίλου Πλατρειθιά και Πρόεδρος της Δ.Ε.Π.Ο.Κ

έστειλαν επιστολή στο Δήμαρχο ζητώντας να απαντήσει εγγράφως σε φλέγοντα και επείγοντα θέματα της Βόρειας Ιθάκης.

     Ένας μήνας έχει περάσει και βέβαια απάντηση δεν υπήρξε. Και πάλι ο Δήμαρχος απαξίωσε τους παραπάνω φορείς.

Να η επιστολή για να καταλάβετε 

 Αγαπητέ κ. Δήμαρχε

Οι υπογράφοντες την παρούσα επιστολή φορείς, θα επιθυμούσαμε να ενημερωθούμε γραπτώς σε όλα τα παρακάτω επείγοντα για την Κοινότητα μας θέματα:

1. Τα ανεκτέλεστα έργα της Σ.Α.Τ.Α 2011 που δεν έγιναν στη Τοπική   Κοινότητα Πλατρειθιά , πότε θα εκτελεσθούν?

2. Στο Τεχνικό Πρόγραμμα του Πλατρειθιά του 2012 για ποιο λόγο περιλαμβάνεται πάλι η αλλαγή πορτοπαράθυρων στο κοινοτικό κτίριο αφού δεσμεύτηκε και πέρυσι το ίδιο ποσό για τον ίδιο λόγο. Επιπλέον θεωρείται πρώτη προτεραιότητα για τη κοινότητα την αλλαγή πορτοπαραθύρων?

3. Για ποιον λόγο δεν έχει γίνει η αποπληρωμή των τριών οδοκαθαριστών- μεροκαματιάρηδων  που είχαν προσληφθεί πέρυσι από Μάιο έως και τέλος Οκτωβρίου και καθάριζαν τα χωριά Φρίκες, Κιόνι, Σταυρό. Πότε σκοπεύετε να τους εξοφλήσετε?

4. Πώς σκοπεύει ο Δήμος να εξασφαλίσει το ερχόμενο καλοκαίρι την καθημερινή καθαριότητα των τουριστικών χωριών Κιονιού, Φρικών, Σταυρού?

5. Όπως είναι γνωστό οι συνεχείς κακοκαιρίες που έχουν πλήξει το νησί μας έχουν προκαλέσει σοβαρότατα προβλήματα στο Τοπικό Διαμέρισμα του Πλατρειθιά. Ζητάμε να μάθουμε  πότε και με ποια χρήματα θα αποκατασταθούν

Α) Οι καθιζήσεις και καταστροφές του οδικού δικτύου?

Β) Η παιδική χαρά Φρικών?

Γ) Ο Ξύλινος προβλήτας των Φρικών?

7. Τι πρόκειται να γίνει με τον κομμένο, κατεστραμμένο και επικίνδυνο πλωτό προβλήτα στις Φρίκες

8. Σε ποια φάση βρίσκεται η μελέτη για την κατασκευή σταθερού λιμενοβραχίονα στις Φρίκες?

9. Τι σκοπεύει να κάνει ο Δήμος σχετικά με τον καθαρισμό των χαντακιών και τη διευθέτηση των όμβριων στο Πλατρειθιά που τώρα καταλήγουν σε σπίτια?

10. Τι σκοπεύει να κάνει ο Δήμος Ιθάκης σχετικά με κλείσιμο του χαντακιού από ιδιώτη, στο δρόμο που οδηγεί στον Αρχαιολογικό χώρο και που είχε σαν συνέπεια μεγάλη κατολίσθηση?

11. Για ποιο λόγο στον φετινό προϋπολογισμό δεν διατίθεται ούτε ένα Ευρώ για την βελτίωση –ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου του Αγίου Αθανασίου?  Για ποιο λόγο τέτοια αδιαφορία , αλλά και απαξίωση?

12. Πότε θα ολοκληρωθούν οι εργασίες στο Παλαιό Δημοτικό Σχολείο Φρικών προκειμένου να στεγαστεί σε αυτό Το Πολιτιστικό Κέντρο- Βιβλιοθήκη ?

13. Τι σκοπεύετε να κάνετε για την αποκατάσταση των ζημιών του δρόμου Φρίκες-Μάρμακα?

14. Πώς σκοπεύετε να απομακρύνετε τα σκουπίδια από την παραλία «Αλυκές» Μάρμακα?

15. Τι σκοπεύετε να κάνετε για τον καθαρισμό και την αποκατάσταση των ζημιών στην παραλία Αφαλών?

16. Με τι χρήματα θα καθαριστούν οι υπόλοιπες παραλίες οι οποίες έχουν κατακλυσθεί από τόνους φερτών υλικών?

17. Πότε σκοπεύει ο Δήμος να απομακρύνει - αδειάσει  τις νταλίκες με τα σκουπίδια, που βρίσκονται φορτωμένες από τον περασμένο Οκτώβριο στην είσοδο του Σταυρού και αποτελούν δυσφήμιση?

Αναμένουμε τις απαντήσεις σας το συντομότερο δυνατό.

Διατελούμε με τιμή

Λουκάς Αναγνωστάτος - Δημοτικός Σύμβουλος και   Γραμματέας Πολιτιστικού Συλλόγου Φρικών

 Ξενοφών Διγαλέττος -  Πάρεδρος Κοινοτικού Διαμερίσματος Πλατρειθιά

Δημοσθένης  Συρμής – Πρόεδρος Κοινωφελούς Ομίλου Πλατρειθιά και Πρόεδρος της Δ.Ε.Π.Ο.Κ

     Ακούσαμε πολλές φορές το δήμαρχο να λέει πως το μέλλον του νησιού είναι ο τουρισμός.

     Τι τουρισμό όμως μπορεί να περιμένουμε με ένα αρχαιολογικό χώρο εγκαταλελειμμένο στα αιγοπρόβατα (είναι άραγε θέμα του ειδικού κατσικοπροβατικού συμβούλου;) και με ένα δρόμο προς την Αρχαιολογική περιοχή κατεστραμμένο και συρματοπλεγμένο από το γνωστό νεοτσιφλικά;

     Αναρωτήθηκε ποτέ ο Δήμαρχος πόσα χρήματα θα χαθούν από το νησί αν δεν ξανάρθουν οι φλωτίλες στις Φρίκες επειδή θα δέσουν οι μόνιμες βάρκες στο μόλο λόγω καταστροφής και μη επισκευής του ξύλινου προβλήτα;

     Ποιοι άραγε τουρίστες θα πατήσουν στις Αφάλες στα Κουρβούλια και σε άλλες παραλίες γεμάτες σκουπίδια που εναπόθεσαν οι φετινές φουρτούνες;

     Σε ποια παιδική χαρά θα παίξουν τα παιδιά τους στις Φρίκες όταν αυτή είναι εντελώς κατεστραμμένη;

ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

     Και ακόμα υπάρχει γενναία οικονομική προσφορά πάνω από 20.000 € από τους Συλλόγους Ιθακησίων Μελβούρνης, Νοτίου Αφρικής και Νέας Υόρκης για την μετατροπή του πρώην σχολείου Φρικών σε πολιτιστικό κέντρο. Πως όμως θα πάρουμε αυτά τα χρήματα όταν απαιτούνται μικροεργασίες από το Δήμο ο οποίος μέχρι τώρα αδιαφορεί; 

     Όλα αυτά που προαναφέραμε δεν ξεπερνούν τα 10.000€. όμως μέχρι στιγμή μόνο υποσχέσεις έχουμε πάρει και ούτε ένα Ευρώ!

     Προχθές ήρθε ο Υφυπουργός Τουρισμού και Πολιτισμού με πρόσκληση της Αντιπεριφερειάρχου. Ήρθε, όπως δήλωσε, σαν υφυπουργός σε μια προσπάθεια να βοηθήσει τα θέματα της Ιθάκης όσο ακόμα έχει εξουσία. Ενημέρωσε προσωπικά το Δήμαρχο ο οποίος βέβαια απουσίαζε.

Κατά την άποψή μας ο Δήμαρχος αφού κόπτεται για την τουριστική ανάπτυξη του τόπου, έπρεπε να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να είναι παρών και να αναφέρει στον Υφυπουργό με λεπτομέρειες τα προβλήματα. Όμως όχι μόνο δεν ήταν παρόν αλλά κανένας από το Δήμο δεν παρουσιάσθηκε.

ΣΥΣΚΕΨΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ κ. Π. ΑΛΙΒΙΖΑΤΟ

      Τι ρόλο παίζουν τελικά οι Αντιδήμαρχοι, ο πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου; Είναι εκεί για να παίρνουν μόνο το μισθό; Γι’ αυτό τους εξέλεξε ο Θιακός λαός;

     Και δεν είναι δικαιολογία αυτή που αναφέρει ο/η «Ανώνυμος», σε BLOG, ότι κανείς δεν επιθυμούσε να πάει στη συνάντηση! Δεν είναι θέμα επιθυμίας (και καταλάβετε το καλά) είναι θέμα καθήκοντος είναι θέμα απόλυτης υποχρέωσης απέναντι σ’ αυτούς που σας εξέλεξαν!

     Ο Δήμος δεν μπορεί να διοικείται ούτε λειτουργεί σύμφωνα με τις επιθυμίες του καθ’ ενός, αλλά με κανονισμούς και νόμους. 

     Όταν ανέλαβε η διοίκηση Κασσιανού σεβόμενος την ετυμηγορία του Θιακού λαού δήλωσα, σε αντίθεση με άλλους, ότι πριν ασκήσω αυστηρή κριτική θα περίμενα τουλάχιστον ένα χρόνο. Ακόμα δήλωσα ότι δεν με αφορούν οι προσωπικές υποθέσεις του Δημάρχου. Με αφορά το έργο που θα κάνει ή δεν θα κάνει. Με αφορά η διαχείριση των πραγμάτων του νησιού. Με αφορά η διαχείριση των οικονομικών του Δήμου. Με αφορά η πραγμάτωση των προτεραιοτήτων.

     Και τώρα 15 μήνες μετά διαπιστώνω με λύπη ότι ο Δήμαρχος μας παραπαίει. Μόνο υποσχέσεις! Τίποτε άλλο. Κανένας πλέον δεν τον πιστεύει! 

      

Δήμαρχε, ο Βούδας έλεγε: «Οι άνθρωποι μπορεί να αμφιβάλουν για ότι λέτε αλλά θα πιστέψουν ότι κάνετε»

     Ίδωμεν……… 

ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΡΕΙΘΙΑ

Οι Άγιοι Σαράντα είναι μια από τις συνοικίες του της Κοινότητας Πλατρειθιά. Πείρε το όνομα της από το εκκλησάκι των Αγ. Σαράντα που βρίσκεται εκεί.

Το εκκλησάκι είναι ιστορικό καθώς πρέπει να κτίσθηκε πριν αρκετούς αιώνες και δεν γκρεμίσθηκε από τους σεισμούς του 53 αλλά αντίθετα υπήρξε το θρησκευτικό κέντρο του Πλατρειθιά από το 1953 μέχρι το 1956 που τελείωσε η ανακατασκευή του ναού των Ταξιαρχών στον ομώνυμο λόφο.  Αγιογραφήθηκε πρόσφατα, από τον Αρχιτέκτονα και ζωγράφο Bruno Mazali.

Ακριβώς απέναντι από το εκκλησάκι βρίσκονταν ανέκαθεν το μπακαλικάκι  της συνοικίας. Το πάλαι ποτέ που δεν υπήρχε η πολυτέλεια της εποχούμενης μετακίνησης, κάθε συνοικία είχε και το, στην κυριολεξία, παντοπωλείο της.

Έτσι λοιπόν και κει ήταν πάντα, από όσο τουλάχιστον θυμάμαι, το μπακάλικο του Διγαλέτου!

Και υπάρχει ακόμα! Και δεν κατάντησε … “Mini Market”.

Αντίθετα ο Νίκος ο Δάγλας και η γυναίκα του η Ξανθή διατήρησαν το μπακαλικάκι στο παλιό παραδοσιακό στυλ. Το εμπόρευμα, παντού γύρω γύρω, ο πάγκος και ένα στρογγυλό τραπεζάκι με δυο καρέκλες.

Πήγαινες μέσα να ψωνίσεις δυο τρία πραγματάκια και σε κερνάγανε και κανένα ουζάκι. Και έτσι σιγά σιγά το μπακαλικάκι μεταμορφώθηκε σε ένα παραδοσιακό καπηλειό.

Κάθε βραδάκι ιδιαίτερα τώρα το χειμώνα, θα συναντήσεις εκεί τους Πλατρειθιώτες και όχι μόνο, θα πεις το ουζάκι σου (για τους νεοέλληνες υπάρχει και …ουίσκι ακόμα και εσπρέσσο) και βέβαια τι άλλο, θα κουβεντιάσεις τα προβλήματα του τόπου. Θα ψωνίσεις σε τιμές πολύ λογικές και ίσως να βρεις και αγνά πράγματα όπως λάδι Πλατρειθιώτικο, αυγά από … κανονικές κότες, ακόμα και σαπούνι φτιαγμένο από Πλατρειθιώτησες.

Αξίζει τον κόπο μια επίσκεψη!

Μπράβο στο Νίκο και την Ξανθή!  

 

Η ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΑΓΗΣ ΛΕΚΑΤΣΑΣ

                                                    Γράφει ο Ψυχίατρος Dr. Πάνος Συκιώτης *

ΠΑΝΟΣ ΣΥΚΙΩΤΗΣ

Το σύστημα της βασισμένης στο Μητρικό Γένος κοινωνικής οργάνωσης, το ανακάλυψε μέσα από τους μύθους και τους θεσμούς της αρχαιότητας και το όρισε σαν παλαιότερο στάδιο της οικουμενικής ιστορίας του ανθρώπου, ο I. I. Bachofen, Ελβετός νομομαθής και αρχαιογνώστης, ή όπως θα λέγαμε σήμερα λαογράφος ή εθνολόγος. Το σχετικό του έργο (ένα από τα πολλά του) παρουσιάστηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας το 1861, με τον τίτλο «Το Μητρικό Δίκαιο» (Das Mutterrecht) και με τον υπότιτλο «Έρευνα στη Γυναικοκρατία του Αρχαίου Κόσμου κατά τη θρησκευτική και νομική της φύση».
Η αξίωση αυτή του Bachofen, πως στο σύστημα τούτο βρίσκουμε ένα στάδιο της κοινωνικής ιστορίας του ανθρώπου, πρωτύτερο από το πατριαρχικό, επιβεβαιώθηκε και από τις εργασίες νεώτερων ερευνητών, εθνολόγων, συγγραφέων. Σε συνύπαρξη των δύο συστημάτων μέσα σ’ ίδιες φυλές, σαφή σημάδια δείχνουν τη Μητριαρχία παλαιότερη από την Πατριαρχία. Συχνά, πάλι, συναντιέται και σταδιακή μετάβαση από το μητριαρχικό στο πατριαρχικό σύστημα, μα πουθενά η αντίθετη πορεία.
Όταν λέμε Μητριαρχία, εννοούμε ότι σε πολλά κοινωνικά, οικονομικά, οικογενειακά και θρησκευτικά θέματα, υπάρχει ένα είδος πρωτοκαθεδρίας των γυναικών και δεν έχουμε καμιά κυριαρχία γυναικών, ανάλογη με την κυριαρχία των ανδρών στο σύστημα της Πατριαρχίας.
Η υπεροχική θέση της γυναίκας στην προπατριαρχική αρχαιότητα, βεβαιώνεται σήμερα και ερμηνεύεται από τα δεδομένα της Εθνολογίας τα οποία περιγράφουν τα μητριαρχικά στοιχεία, από την απώτερη αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Αυτά είναι τα εξής: όπως τα αναφέρει ο Παναγής Λεκατσάς στο έργο του «Η Μητριαρχία».
Η παραγωγική δραστηριότητα. Η μητρική γενεαλόγηση, που ρίχνει τα παιδιά της στο γένος της. Ο μητροτοπικός γάμος, που φέρνει τον άντρα στο σπίτι της. Η μυστηριακότητα της Αναπαραγωγής. Η υπερβατική θέση της σαν Πύλης των Δύο Κόσμων στον κύκλο του θανάτου και της ζωής. Όλα αυτά, μαζί με την ακατανίκητη δύναμη των μητρικών αισθημάτων της, την προικίζουν με περίλαμπρο κύρος και υπεροχή, που ο άντρας τα αποκτά αυτά μόνο μέσω της πατριαρχικής και δυναστικής εξουσίας. Όπως το άτομο στην παιδική του ηλικία, έτσι και ο λαοί στην παιδική ηλικία της ανθρωπότητας, χρειάζεται να χειραγωγηθούν από τη Μάνα, που γύρω της σχηματίζεται η κοινωνία. Η Μητριαρχία, είναι λοιπόν η κοινωνική οργάνωση, που εκφράζει τη χειραγώγηση του νηπιακού ακόμα αρσενικού, από τη Μάνα.
Σε καμία άλλη περίοδο της ανθρωπότητας, η Γυναίκα δεν απόκτησε τόση επιρροή και σε καμία άλλη, η ορθοφροσύνη της, το πάθος της αφοσίωσης, η αυτοθυσία της, δεν κυβερνήσανε πιο ουσιαστικά και πιο ευεργετικά τη ζωή και την πορεία του ανθρώπου.
Σε ένα Σουμεριακό κείμενο πριν το 2000 π.Χ., αναφέρεται η λέξη amargi, που σημαίνει «Γυρισμό στη Μητέρα». Στο κείμενο όμως αυτό, που περιέχεται αυτή η λέξη, αναγράφονται πολλά δεινά που επέφερε η μεταμητριαρχική, στυγνή, πατριαρχική πολιτική κοινωνία. Ίσως έτσι ο «Γυρισμός στη Μητέρα» να σημαίνει τη λύτρωση από τα δεινά, το γυρισμό του ανθρώπου στην ισοκρατία των φυλετικών θεσμών, στη σφαίρα της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και της γαλήνης, μιας νοσταλγικής εποχής, που στην κορφή της υπήρχε η δίκαιη κρίση, η προστασία και το φίλτρο της Μάνας.
Ένας γεωγραφικός χώρος που ήκμασε η Μητριαρχία, είναι τα παράλια και οι νήσοι του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Σιγά-σιγά όμως, υπάρχει προοδευτική αντικατάσταση της Μητριαρχίας από την Πατριαρχία. Σ’ αυτό συμβάλλει η αλλαγή των οικονομικών και κοινωνικών θεσμών, με την παραγωγή πρωτοστασία τώρα των ανδρών. Επίσης, επιβάλλουν την Πατριαρχία και νέα μεταναστευτικά φύλα, τα οποία είναι πατριαρχικά, σαν ομαδικά που είναι, π.χ. Αχαιοί.
Στοιχεία αυτής της μεγάλης κοινωνικής περιπέτειας, της μετάβασης δηλαδή από την Μητριαρχία στην Πατριαρχία, υπάρχουν στην Οδύσσεια. Παρ’ όλο ότι στην Οδύσσεια περιγράφεται η πατριαρχική κοινωνία των Αχαιών, εν τούτοις υπάρχει μία πληθώρα μητριαρχικών στοιχείων. Π.χ. τον πολυμήχανο ήρωα, τον Οδυσσέα, τον Βασιλιά της Ιθάκης, το κοφτερότερο στην Εποποιΐα μυαλό, τον ορμηνεύουν, τον οδηγούν και τον γλιτώνουν, πάντα, γυναίκες.
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της Μητριαρχίας, είναι να αποφασίζουν οι γυναίκες μόνες τους, ποιον άνδρα θα παντρευτούν. Έτσι και η Πηνελόπη, στο τέλος, αποφασίζει μόνη της να διαλέξει για άντρα της έναν από τους μνηστήρες. Όταν πρωτοπαντρεύεται, από τον πατέρα της, στη Λακεδαίμονα, παντρεύεται μετά από αγώνα δρόμου των μνηστήρων της, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Οδυσσέας, ο οποίος και κέρδισε. Τώρα που αποφασίζει πάλι να ξαναπαντρευτεί, θα παντρευτεί πάλι με αγώνα. Αυτή όμως η απόφαση, είναι αντίθετη με τον Οδυσσειακό πατριαρχικό χαρακτήρα της, έτσι ο ποιητής παρουσιάζει τη θεά Αθηνά να της βάζει αυτήν την απόφαση.
Αθλοθετώντας έτσι τον εαυτό της, η Πατριαρχική Πηνελόπη, σταματά να υφαίνει στον αργαλειό της τα σάβανα του Λαέρτη και ετοιμάζεται για τον αγώνα, αγέρωχη και κυριαρχική, περιντυμένη το ξεχασμένο μητριαρχικό της μεγαλείο. (Παναγής Λεκατσάς – Μητριαρχία).
Ο αγώνας των μνηστήρων για το γάμο της Βασίλισσας, είναι και αγώνας για το αξίωμα του Βασιλιά, γιατί πηγή της βασιλείας και φορέας της διαδοχής, είναι κατά τη μητριαρχική τάξη, η γυναίκα. Όταν ο Οδυσσέας, στον αγώνα, παίρνει το τόξο και νικάει, ξαναφανερώνεται σαν ο παλιός Βασιλιάς και έτσι ο αγώνας των μνηστήρων γίνεται κατά τα παλαιότερα έθιμα, μεταξύ των μνηστήρων και του Βασιλιά.
Ο κανόνας της προϊστορικής Ελληνικής βασιλείας, είναι ότι φορέας της είναι η Βασίλισσα, που μεταδίδει την άσκησή της στον άντρα της και διάδοχος είναι η βασιλοκόρη, που μεταδίδει την άσκησή της στον άντρα της κι αυτή, έτσι που η βασιλεία να κατεβαίνει σταθερά, από τον πεθερό στον γαμπρό του. Τον κανόνα αυτόν τον ανακάλυψε ο Frager και τον ανέλυσε αρκετά ο Thomson. Είναι εξελιγμένος τύπος του κανόνα της καθαρής μητριαρχικής διαδοχής, από μάνα σε κόρη. Έτσι και οι επικοί ήρωες, δεν βασιλεύουν στον τόπο του πατέρα τους, μα του πεθερού τους. Αν η Οδύσσεια δεν αναφέρει πουθενά πώς πήρε τη βασιλεία ο Οδυσσέας με το γάμο του, είναι λόγω του πατριαρχικού πνεύματος της Οδύσσειας, που ανασυνθέτει την αρχαία ύλη. Η Πηνελόπη πρέπει να στηθεί από τον Όμηρο στο βάθρο της πατριαρχικής ηθικής, σαν πρότυπο της πατριαρχικής γυναίκας, της αφοσιωμένης ή υποτακτικής. Βρισκόμαστε με την Οδύσσεια στην εποχή κατά την οποίαν η παλαιότερη μητριαρχική παράδοση, συγκρούεται με τη νεότερη πατριαρχική τάξη. Στον μητροτοπικό γάμο της Μητριαρχίας, ο άντρας έρχεται στο γένος της γυναίκας του και γίνεται στοιχείο της εργατικής και πολεμικής δύναμής του. Στον διάδοχο πατροτοπικό γάμο της Πατριαρχίας, ο άντρας, παίρνοντας τη γυναίκα στο σπίτι του, στερεί το γένος της από τη δούλεψή του και την ξεπληρώνει με κινητά (ζώα, μέταλλα και άλλα αγαθά), που η Εποποιΐα γνωρίζει με το όνομα Έδνα.
Υπάρχουν πολλά στοιχεία, που συνηγορούν στην εξάρτηση της βασιλείας του Οδυσσέα από την γυναικεία γραμμή της μητριαρχικής βασιλείας. Σταθερή προστάτισσα του Οδυσσέα και των δικών του, είναι η θέα Αθηνά. Βασιλική όμως λατρεία της θεάς Αθηνάς, σημαίνει ότι η βασιλεία έχει γυναικεία καταγωγή και γυναικεία γραμμή, κατά την Μητριαρχική παράδοση.
Με το έργο του Παναγή Λεκατσά, ήρθα σε επαφή εδώ και μερικά χρόνια, ένεκα της ασχολίας μου με την ψυχανάλυση της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας. Με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα τα βιβλία του, «Η Ψυχή», «Έρως», «Διόνυσος», «Η Μητριαρχία», «Φαιακία».
Διαβάζοντας της Μητριαρχία, της οποίας ο πλήρης τίτλος είναι «Η Μητριαρχία και η σύγκρουσή της με την Ελληνική Πατριαρχία» και τη Φαιακία, «Μητριαρχικά στοιχεία και Μυητικές Αφετηρίες στην Οδύσσεια», ένιωσα ορισμένα περίεργα συναισθήματα, ωσάν τα περιεχόμενα αυτών των βιβλίων, να μου ξυπνούσαν αρχετυπικές εικόνες, απωθημένες μέσα τα βάθη της ασυνείδητης συλλογικής ψυχής. Και φαντάστηκα,  ότι εφ’ όσον ο συγγραφέας μεταδίδει στον αναγνώστη μηνύματα της συλλογικής ψυχής, μέσα από τα έργα του, είναι φυσικό, τα ίδια αρχέτυπα στοιχεία, να κυριαρχούν στην προσωπικότητα του δημιουργού. Σύμφωνα με τον Γιούνγκ, αυτή η ψυχική δομή, τα αρχέτυπα, συμβολίζει την Μητέρα, η οποία είναι η φόρμα μέσα στην οποία ρέουν όλες οι εμπειρίες.
Αλλά και στη θεογονία του Ησίοδου, η αρχέγονη Μητέρα, εκπροσωπείται από την πρώτη θεϊκή μορφή, τη Γαία. Έτσι και στη ζωή του νεογέννητου παιδιού, η πρώτη μορφή που το φροντίζει είναι η Μητέρα και από τη σχέση του με την Μητέρα, κυρίως ο άνθρωπος διαμορφώνει την προσωπικότητά του και τη δημιουργικότητά του.
Με αυτά τα δεδομένα σαν κίνητρο, προσπάθησα να εξερευνήσω, όσο ήταν δυνατον, ορισμένα ψυχολογικά στοιχεία της προσωπικότητας του Παναγή Λεκατσά και να τα συνδέσω με το δημιουργικό ταλέντο του λογοτέχνη και λαογράφου.
Βέβαια, για τις ανάγκες της σημερινής εκδήλωσης, δεν θα αναφερθούμε σε λεπτομέρειες, ένεκα περιορισμένου χρόνου. Υπάρχει όμως η πρόθεση εκ μέρους της Εταιρείας Προβολής της Οδυσσειακής Κληρονομιάς, να ολοκληρώσουμε τη βιογραφία του Παναγή Λεκατσά, με τη σύμφωνη γνώμη της οικογένειάς του, η οποία και μας παρέθεσε πρόθυμα το υλικό γύρω από τη ζωή και τον χαρακτήρα του, καθώς και τις σχέσεις του με τα άμεσα συγγενικά του πρόσωπα.
Ο Παναγής Λεκατσάς γεννήθηκε στα Καλύβια Σταυρού Ιθάκης στις 15 Αυγούστου του 1911, την ημέρα της εορτής της Παναγίας, γι’ αυτό πήρε το όνομα Παναγής. Ήταν το πρώτο παιδί των γονέων του. Ακολούθησαν άλλα τέσσερα.
Ο πατέρας του, Γεώργιος Λεκατσάς, ήταν άνθρωπος εργατικός. Έφυγε μετανάστης στην Αυστραλία και εγύρισε μετά από μερικά χρόνια με αρκετά χρήματα. Η μητέρα του, Μαριγώ Λεκατσά το γένος Λεκατσά, πέθανε το 1988 σε ηλικία 93 ετών. Με τον Παναγή, που ήταν ο πρωτότοκος γιος, είχε ιδιαίτερη συναισθηματική σχέση και ήταν αυτή που τον παρότρυνε να σπουδάσει.
Άλλα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο στις πνευματικές ενασχολήσεις του Παναγή, ήταν κάποιος αδελφός του πατέρα του, ο οποίος είχε τελειώσει το σχολαρχείο και με τα βιβλία του οποίου, ησχολείτο ο Παναγής από μικρός.
Επίσης, υπήρχε και κάποιος άλλος συγγενής, ο Γεράσιμος Λεκατσάς, εξάδελφος της μητέρας του, που ήταν Γυμνασιάρχης και έλεγε ότι «το παιδί είναι καλός μαθητής και πρέπει να σπουδάσει».
Υπήρχε, λοιπόν, γύρω από τον Παναγή, ένα περιβάλλον συναισθηματικά ζεστό και αρκετά πνευματικό, που τον ωθούσε προς τα γράμματα και του έδωσε τις πρώτες παροτρύνσεις, για να αναπτύξει το μετέπειτα δημιουργικό του ταλέντο.
Εκείνο όμως το οποίο σημάδεψε τη ζωή του Παναγή, ήταν η ιδιαίτερη συναισθηματική σχέση που είχε με τη μητέρα του. Γι’ αυτήν, ήταν από μικρός, ο εκλεκτός, ο αγαπημένος γιος, αυτός ο οποίος θα πραγματοποιούσε όλα τα όνειρα και τις προσδοκίες της οικογένειας και ιδιαίτερα της μητέρας του.
Η Μαριγώ Λεκατσά, ήταν μία γυναίκα με πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Ήταν αυταρχική, απαιτούσε πάντα και το κατόρθωνε, να επιβάλλει τη γνώμη της, δεν δεχόταν αντιρρήσεις, αυτή ήταν ο πραγματικός αρχηγός της οικογένειας. Συγχρόνως όμως ήταν αξιοπρεπής και φιλάνθρωπος, μία πραγματική κυρία εκείνης της εποχής.
Παρακολουθούσε συνεχώς τις επιτυχίες του γιου της και είχε πάντα λόγο και γνώμη πάνω στις αποφάσεις του.
Ο Παναγής παντρεύτηκε δύο φορές. Την πρώτη φορά την κόρη του Δημητριάδη, Δημάρχου Αθηνών, η οποία είχε μια αναπηρία στο πόδι. Η μητέρα του δεν συμφωνούσε σε αυτόν τον γάμο, λόγω της αναπηρίας της νύφης. Το ζευγάρι εχώρισε. Εν συνεχεία, ο Παναγής παντρεύτηκε τη Εύα Βλάμη, η οποία ήταν καθηγήτρια πιάνου και συγγραφέας. Με τον γάμο αυτόν ήταν σύμφωνη η μητέρα του. Ο Παναγής Λεκατσάς ήταν ένας ωραίος άνδρας, με πολλές θαυμάστριες από το ωραίο φύλο. Παρ’ όλα αυτά, ήταν πιστός στις γυναίκες του. Προφανώς τις έβλεπε σαν υποκατάστατο της μεγάλης του αγάπης, της μητέρας του. Έτσι μένοντας πιστός στις γυναίκες του, έμενε πιστός στην μητέρα του.
Η Εύα Βλάμη πήρε τη θέση της μητέρας του, τον προστάτευε και του φερότανε σαν μικρό παιδί. Ο Παναγής ήταν εύθικτος, παρεξηγείτο εύκολα και έκοβε τις κοινωνικές επαφές. Αυτό του δημιούργησε αρκετά προβλήματα και στις επαγγελματικές του ασχολίες.
Ύστερα από αυτά που είπαμε για τον Παναγή Λεκατσά, εκείνο το οποίο μας εντυπωσιάζει γύρω από την συναισθηματική του συγκρότηση, είναι, ότι έχει ένα έντονο οιδιπόδειο σύμπλεγμα με τη μητέρα του, το οποίο διατηρείται μέχρι τον θάνατό του.
Αυτή η ιδιαίτερη σχέση κατά την ψυχοδιανοητική εξέλιξη του παιδιού, από την ηλικία 3-6 ετών, είναι μία σχέση η οποία καθορίζει την μετέπειτα ζωή του ανθρώπου. Πολλοί πνευματικοί άνθρωποι, δημιουργοί, ποιητές, καλλιτέχνες, χαρακτηρίζονται στο ιστορικό τους, από την ύπαρξη ενός έντονου οιδιπόδειου συμπλέγματος. Αυτό είναι και η γενεσιουργός αιτία του ταλέντου τους, σύμφωνα με τη θεωρία του Φρόϊντ.
Ένας άλλος ψυχαναλυτής, ο Γιούνγκ, μιλάει για τη θηλυκή ψυχή, η οποία υπάρχει παράλληλα με την αρσενική ψυχή, μέσα σε κάθε άνδρα και είναι υπεύθυνη για τα πνευματικά και δημιουργικά έργα. Αυτή η θηλυκή ψυχή, η άνιμα, όπως την απεκάλεσε ο Γιούνγκ, με τη μορφή της μητρικής εικόνας μεταβιβάζεται στη σύζυγο. Και ο άνδρας μόλις παντρεύεται, είτε γίνεται παιδιαρώδης, συναισθηματικός, εξηρτημένος και δουλοπρεπής προς τη γυναίκα, είτε θηριώδης, τυραννικός, υπερευαίσθητος, σκεπτόμενος πάντοτε το γόητρο της ανώτερης ανδρικότητάς του. Αυτό το τελευταίο είναι το αντίστροφο του πρώτου. Η εξασφάλιση εναντίον του ασυνειδήτου, το οποίο αντιπροσωπεύει τη σημασία που είχε η μητέρα του γι’ αυτόν, δεν αντικαταστάθηκε από κάτι άλλο στη διαπαιδαγώγηση του σύγχρονου άνδρα. Ασυνείδητα, επομένως, το ιδεώδες του για το γάμο, είναι να αναλάβει η σύζυγός του, το μαγικό ρόλο της μητέρας. Κάτω από τον μανδύα του ιδανικά αποκλειστικού γάμου, αναζητά ο άνδρας στην πραγματικότητα, την μητρική προστασία και έτσι ενεργεί προς όφελος των κτητικών ενστίκτων της συζύγου του.
Ο Παναγής Λεκατσάς δεν ήθελε να κάνει παιδιά. Έλεγε ότι δεν θέλει παιδιά γιατί φοβάται ότι αυτά μπορεί να μην βγουν αντάξιά του. Βέβαια πίσω από αυτή την αστεία δικαιολογία, ενός ανθρώπου με το πνευματικό κύρος του Παναγή, βλέπει ο ειδικός το μικρό παιδί, που θέλει να είναι το αγαπημένο κατ’ αποκλειστικότητα της μητέρας του, ή της συζύγου-μητέρας και το άγχος του, μήπως η γέννηση ενός άλλου παιδιού πάρει τη θέση του.
Αυτό λοιπόν το συναισθηματικό δέσιμο του Παναγή Λεκατσά με τη μητέρα του και την Εύα Βλάμη, συνεχίζεται μέχρι το θάνατό του.
Η μητέρα του, αντέδρασε ψύχραιμα στον θάνατο του Παναγή, από τότε όμως δεν ξαναπήγε στην Αθήνα. Ούτε ανεφέρετο σε αυτόν. Ο θάνατος διέκοψε ένα δεσμό, μόνο φαινομενικά.
Ο Παναγής Λεκατσάς υμνεί τη μητέρα του, τη σύζυγό του και γενικά τις γυναίκες, μέσα από τα δύο έργα του, «Μητριαρχία» και «Φαιακία», γιατί στη γυναίκα-μητέρα και στην άνιμά του, οφείλει τη μεγαλοφυΐα του.
Τα ίδια μητριαρχικά στοιχεία, υπάρχουν και στη δική μας τη ψυχή, γι’ αυτό κι εμείς οι Θιακοί, διακρινόμαστε για την φιλοπατρία μας, την πίστη στην οικογένεια και στους κοινωνικούς θεσμούς, στην παράδοση, στην ιστορία και στη θρησκεία.
Αυτά τα στοιχεία, είναι μέσα στα αρχέτυπά μας, είναι τα ίδια που καθοδηγούσαν τον Οδυσσέα στα ταξίδια του, είναι τα ίδια που ανέδειξαν τον Παναγή Λεκατσά σαν μία κορυφαία προσωπικότητα των γραμμάτων της Νεώτερης Ελλάδος.
Ας έρθουμε σε επαφή με αυτά τα αρχέτυπα και είναι βέβαιον ότι η σημερινή Ιθάκη, θα δει καλύτερες ημέρες και θα πάρει μέσα στη σημερινή παγκοσμιοποίηση τη θέση που της αξίζει.

* Ο Dr. Πάνος Συκιώτης Md, Phd είναι: Νευρολόγος, Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής
Πρόεδρος Εταιρείας Αναλυτικής Εκπαίδευσης Προσωπικότητας.
Μέλος της American Psychological Society.(APS)

http://sykiotis.blogspot.com

Υψηλών Αλωνίων 14
26441 ΠΑΤΡΑ
Τηλ.+30 6944977292